Samen met Dirk en de drie Nederlanders in Santiago rondgezwerfd, op maandag lieten ze mij alleen want zij keerden terug naar huis. Op woensdagochtend brak voor mij een nieuw avontuur aan, de tocht naar Fisterra (Finis-tere), het einde van de wereld. Gewoontes leer je raak je rap kwijt en na drie dagen niet gestapt te hebben moest ik terug de "schwung "vinden. Terug in de eucalyptusbossen met klim en daalwerk, met dorpen en gehuchten die de volgende naam dragen, Sarela, Carballal, Puente, Alto de Vento, Aguapesada,Trasmonte en Ponte Maceira met zijn prachtige middeleeuwse brug en oude gebouwen.In Negreira zelfde slaapplaats als twee jaar geleden. Bijna geen pelgrims te bespeuren, nu en dan een die per fiets op weg is, voor de rest stilte en geen snelweg in de buurt zoals op de camino de la Costa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten